Yorrick: “Iemand van 16 wordt hetzelfde behandeld als een kind van 8”

Yorrick Klinger (27) werd vrijwel meteen na zijn geboorte afgestaan. Hij moest de wereld ontdekken in tehuizen en op straat. Hoe kan een kind zonder liefde van ouders toch de weg naar een fijn leven vinden? Inmiddels geeft Yorrick voorlichting over waar jongeren in de jeugdhulp mee te maken krijgen. Hij geeft als ervaringsdeskundige bij ExpEx adviezen aan hulpverleners om contact maken te verbeteren.

Yorrick weet alleen iets over zijn ouders omdat het in een dossier staat. ‘Ik ben geboren in Duitsland, mijn ouders waren allebei aan de drugs. Mijn vader eiste dat mijn moeder me weg zou doen, anders zou hij zelf weggaan. Ze hebben me afgestaan in Nederland, maar ik ben nooit geadopteerd.’ Zijn moeder schijnt nog twee kinderen te hebben gekregen. Toen Yorrick acht jaar was kwam zijn moeder een weekendje langs, met een broertje. Die ontmoeting maakte weinig indruk. ‘We gingen naar de speeltuin, er waren meer snoepjes dan anders, maar ik had geen bijzonder gevoel.’ Daarna heeft hij zijn moeder en zijn broertje nooit meer gezien. Wel zag hij elke maand zijn weekendpleegouders, met hen maakte hij leuke uitjes. Maar ook dat contact werd na acht jaar verbroken.

Tot zijn zeventiende ging Yorrick van tehuis naar tehuis. Het ene jaar in een open instelling, het andere in een gesloten. Soms kon hij niet blijven omdat hij te oud was. ‘En soms verpestte ik het zelf, door zelfdestructief gedrag.’ Een keer stal hij tien paar schoenen. ‘Ik zette ze in het tehuis in een kast die de begeleiders elke dag controleerden. En ik was slim genoeg om te beseffen dat ik gepakt zou worden. Want hoe kwam ik ineens aan zoveel geld? Toch zette ik ze precies daar neer. Ik wilde blijkbaar dat het fout zou gaan en dat ging het natuurlijk ook.’

Vanaf zijn zeventiende kwam er rust. Zelfstandig leren wonen, een baan, een eigen woning en beginnen aan de opleiding PW/MMZ (basisjaar voor opleidingen tot pedagogisch medewerker of medewerker maatschappelijke zorg). Maar het ging mis en hij belandde op straat. Yorrick ging meer blowen en kreeg grotere schulden. Weer maakte hij een grote fout. Wat vertelt hij liever niet, maar toen kwam de ommekeer. ‘Ik verwachtte dat de hulpverlener meteen over straf zou beginnen, dat was ik gewend. Maar hij vroeg me wat hij voor mij kon doen. Ik begon spontaan te janken.’

Kort na dat gesprek, nu ongeveer vijf jaar geleden, liet Yorrick zich vrijwillig opnemen in een kliniek voor een detoxbehandeling. In de kliniek werkte Elwin Goedgedrag als stagiaire. Elwin kampte negen jaar lang met depressieve klachten en gaf daar toen al workshops over. Aan hem vertelde Yorrick dat hij voorlichting wilde geven over hoe jeugdhulp beter zou kunnen. Hij wist nog niet precies hoe, maar wel dat hij zichzelf een soort ‘ervaringsdeskundige’ voelde. ‘Ik dacht al jaren na over wat ik zag gebeuren in de tehuizen. Kinderen van zestien werden hetzelfde behandeld als een kind van acht. Dat werkt in een normaal gezin ook niet, dus dat moet anders.’ Het woord ervaringsdeskundige had hij zelf bedacht. ‘Toen Elwin me vertelde dat mensen zoals ik echt zo ingezet worden, was ik dolgelukkig.’

Via Elwin kwam Yorrick terecht bij ExpEx. Dit project leidt jongeren met ervaring in jeugdhulp op tot ervaringsdeskundige. In een basistraining van wekelijks twaalf lessen krijgen de jongeren de benodigde vaardigheden aangereikt. Ze delen hun ervaringen, krijgen inzicht in hun eigen valkuilen en oefenen met luisteren en een visie overbrengen. Yorrick werkt in de regio Rijnmond. Deze ExpEx- groep bestaat uit twaalf jongeren en draait sinds mei 2017. De zorgorganisaties Enver, Horizon en Lucertis dragen financieel bij aan het project. Yorrick spreekt op symposia en gaat bij instellingen langs voor adviezen aan hulpverleners en beleids- makers. ‘Ik vind het belangrijk werk omdat ik weet hoeveel impact woorden en de toon hebben. Ik was in een tehuis en een hulpverlener reageerde boos omdat een jongere met sigaretten naar binnen liep. Binnen mag je geen sigaretten hebben, een logische regel. Maar die jongen wilde alleen snel iets halen. Toen zei ik, als je rustig had gezegd, let op eigenlijk mag dit niet, had die jongen waarschijnlijk minder boos gereageerd. Zo’n moment kan cruciaal zijn voor de relatie.’

Volgens Yorrick reageert het grootste deel van de hulpverleners dankbaar. Maar de meeste voldoening haalt hij uit gesprekken met beleidsmakers. Zijn grote doel is dat jongeren ook in tehuizen naar hun leeftijd worden opgevoed. ‘Een grote broer mag later naar bed, dat begrijpen kinderen, ook als je geen ouders hebt. Krijg jij dezelfde regels als een veel jonger kind, kom je in verzet.’ Meerdere directeuren begrijpen de boodschap, nu moeten ze het nog gaan doen, benadrukt Yorrick. Voor hemzelf zijn de gesprekken een bevrijding. ‘Ik geef anderen een fijn gevoel, terwijl ik vroeger vooral bezig was met: wat haal ik er zelf uit? Het enige nadeel is dat ik er geen geld mee verdien. Maar waardering in complimenten is veel belangrijker.’

Bron: Zorg & Welzijn