Mannus is ontslagen, bedankt!

In overleg met mijn therapeut ben ik gestopt met mijn behandeling. Nadat ze op mijn levenspad is gekomen hebben we elkaar écht ontmoet. Ik voel me dankbaar en gelukkig. Terwijl ik nauwelijks om kon gaan met gevoel toen ik de eerste keer bij haar binnenstapte.

Ik heb zojuist samen met Ozrenka Knezevic de balans opgemaakt. Bijvoorbeeld in hoeverre mijn harde werken me nu nog hielp te ontwijken. Hoe het gaat met de liefde, vooral ook die voor mezelf. En hoe mijn huis mijn thuis was geworden.

We kwamen tot de conclusie dat ik enorm gegroeid was. Dat ik de verdere transformatie zelf kan. En ik voelde vertrouwen.

Wat had bijgedragen aan mijn herstel? EMDR, familieopstellingen, hypnotherapie, healing. Het bracht me van hoofd ook naar hart. In deze evidence based maatschappij werd dit traject nauwelijks vergoed, maar het was mijn investering meer dan waard.

Ik biechtte haar op dat een foto van haar altijd in mijn presentaties staat, omdat ze een van mijn voorbeeld-hoopverleners is. Omdat ze zichzelf als belangrijkste instrument gebruikt.

Ze zet haar ervaring in als belangrijke bron van kennis. Bijvoorbeeld hoe zij in relatie tot haar ouders gegroeid is en hoe het nu met haar dochter gaat. Ik voelde daardoor herkenning en erkenning.

Ik mag haar altijd appen en kan terug komen bij Praktijk Bhaktie wanneer ik weer een APK nodig heb. Zoals ik ons contact ook weer had opgepakt laatst toen mijn verbroken relatie mijn hechting raakte.

Deze laatste samenkomst geeft ze me gedroogde brandnetel uit eigen tuin mee om thee van te maken. Ik krijg een knuffel waarmee onze sessies altijd startten en eindigden. En ze zegt dat als ze in Utrecht is, ze het graag aan me laat weten om een bakkie koffie te doen. Ik voelde verbinding.

Ze steunt me, niet van hulpverlener tot client, maar van mens tot mens. Ik voelde gelijkwaardigheid. En dat gun ik iedereen.