ExpEx aanwezig op de Jeugdtop!

Eind juni vond in Den Haag de Jeugdtop plaats. Een dag gevuld met workshops en debatten over hoe de jeugdhulpverlening verbeterd kan worden. Bij deze dag waren betrokken partijen aanwezig als kinderartsen, jeugdpsychologen, bestuurders van zorginstellingen, ministers én wij van ExpEx! Samen met Gabriel en Kevin ben ik (Nicky) dit avontuur aan gegaan..

Meteen bij aankomst voelden we ons tussen alle hoge piefen toch erg welkom: we kregen een badge met onze naam en functie, we werden enthousiast rondgeleid en aan anderen voorgesteld. De groep van ruim 150 man werd verdeeld onder vier deelsessies en wij mochten aansluiten bij het thema ‘preventie’.

Onze groep kreeg een presentatie over hechting en tienermoeders, waarna we als groep vragen konden stellen en met elkaar konden discussiëren. Onze inbreng als ervaringsdeskundigen werd met open armen ontvangen: ze wilden graag horen hoe wij in het verleden hebben geworsteld met ons hechtingsproces en welke invloed dat nu nog op ons heeft. En natuurlijk ook wat wij dan graag anders/beter hadden gewild!

De tweede helft van de sessie ging over het M@ZL project, een initiatief vanuit Brabant om preventief te werken aan schoolverlating. In de discussie hierover kon Kevin zijn ervaringsverhaal laten horen met betrekking tot schoolverlaten. De rest van de groep was duidelijk merkbaar onder de indruk van onze persoonlijke verhalen!

Aan het eind van onze deelsessie moesten er twee mensen gekozen worden die aan het tafeldebat later op de avond zouden deelnemen, met o.a. de staatssecretaris van Volksgezondheid en de directeur-generaal van Justitie. En jawel, ik werd door de groep uitgekozen voor deze erepositie! Natuurlijk was ik hartstikke zenuwachtig om te gaan debatteren en de mening van mijn groep te gaan vertegenwoordigen.. maar het was vooral een uitgelezen kans om de stem van ervaringsdeskundigen te laten horen!

Daar zat ik dan, aan de grote debattafel. Meer dan 100 mensen zouden straks naar mij luisteren als ik door de microfoon mijn mening verkondigde. Aan tafel met mij vier invloedrijke personen.. Ja, het zweet stond op mijn rug en de rode vlekken spreidden uit over mijn hals. Toch werd ik mijn zenuwen de baas, omdat ik besefte hoe belangrijk het was dat ik nu de juiste woorden zou spreken. Dit was het moment om een bijdrage te leveren aan een positieve verandering in de jeugdhulpverlening! De gespreksleider opende het debat met een korte inleiding en gaf meteen daarna mij het woord. Hij vroeg me om te vertellen wat de conclusie van onze deelsessie was en welke vraagstukken er naar boven waren gekomen. Namens de groep legde ik uit hoe belangrijk preventie is en dat er op tijd gesignaleerd en actie ondernomen wordt.

Op dit moment is er bij de eerstelijns hulpverlening (denk aan huisarts, wijkencentra etc.) nog te weinig vakkundigheid en informatie om jongeren naar de juiste instantie door te verwijzen. Vaak gebeurt dit ook te laat, waardoor de jongere dieper in de problemen komt. Daarbij vertelde ik dat ik zelf door te weinig actie bij de huisarts in een zware depressie terecht ben gekomen, omdat de huisarts te weinig kennis had om de tekenen van mijn depressie te herkennen en mij dus goed te kunnen doorverwijzen. De reacties van mijn tafelgenoten waren geweldig. Zij namen mijn verhaal erg serieus en stelden vragen om nog specifieker te weten te komen waar het probleem ligt.

Ondertussen kwam Gabriel bij ons aan tafel zitten op de ‘wisselstoel’ om mijn verhaal aan te vullen met zijn eigen ervaringsverhaal. Hij was namelijk binnen instellingen van het kastje naar de muur gestuurd en dit was dus wederom een mooi voorbeeld dat er meer vakkundigheid nodig is en betere samenwerking tussen instellingen/betrokken partijen. Ook Gabriel kreeg positieve reacties op zijn verhaal en de boodschap dat er meer en sneller actie nodig is, leek goed over te komen.
De gezamenlijke conclusie was dat er beter samengewerkt moet worden, dat men kennis moet uitwisselen om deze te verbreden, er moet sneller actie ondernomen worden als een jongere met een hulpvraag komt én hulpverleners moeten hun eigen kwetsbaarheden meer laten zien en náást de jongere gaan staan in plaats van erboven.

Na het debat heb ik gedineerd met de staatssecretaris en directeur-generaal van Justitie. Het was een bijzondere ervaring om informeel met zulke belangrijke mensen te eten en een gesprek te voeren. De mensen die je normaal alleen op tv ziet, waren nu een gezellige gesprekspartner waarmee ik verhalen uitwisselde en een serieus maar ontspannen gesprek mee voerde. Ze hebben mij gevraagd naar mijn verleden en we zijn dieper in gegaan op waarom de rol van ervaringsdeskundigen in de hulpverlening zo belangrijk is.

Rond 21.00 uur kwam de dag ten einde. De staatssecretaris van Volksgezondheid sloot de dag af met een speech en hierin bedankte hij met nadruk ons van ExpEx voor onze aanwezigheid en waardevolle input. Voor hem was onze aanwezigheid van grote meerwaarde en hij wil ons in het vervolg bij dergelijke gelegenheden altijd uitnodigen!

Na de speech is er nog een groepsfoto gemaakt en werden Kevin, Gabriel en ik overspoeld met positieve en enthousiaste reacties. We hebben een stapel aan visitekaartjes en contactgegevens gekregen; vrijwel iedereen zag een samenwerking met ExpEx wel zitten!

De contacten liggen er, nu hopen dat we binnenkort kunnen aanschuiven bij beleidsvergaderingen, congressen en meer belangrijke momenten voor de jeugdhulpverlening. Deze dag hebben wij als ervaringsdeskundigen onze stem luid en duidelijk laten horen!