De Hoenderloo Groep: uitgestelde vreugde

3 december 2019

Blog van Jason Bhugwandass.

De Hoenderloo Groep gaat dicht. Op Facebook en Twitter lees ik blije reacties van mijn oud-groepsgenoten. Logisch, als Hoenderloo voor jou een plek is geweest waar je negatieve ervaringen hebt opgedaan dan zal de sluiting je enthousiasmeren. Voor veel jongeren is dit een vervroegd kerstcadeau: een afsluiting voor een tijd die ongetwijfeld veel narigheid met zich mee heeft gebracht.

Ik zou liegen als ik zou beweren dat ik zelf niet in instellingen heb gezeten die ik graag zou zien omvallen.

Ik zou liegen als ik zou beweren dat ik zelf niet in instellingen heb gezeten die ik graag zou zien omvallen. Maar de Hoenderloo Groep was voor mij niet zo onomstreden negatief. Ik heb er fijne contacten aan overgehouden en therapie kunnen volgen met hulphonden. Op mijn verjaardag aten we afhaal-chinees en ik mocht zelf kiezen welke kleur mijn dekbedovertrek was. Veelbetekenend voor mij was de roze poef, een vervanging voor de isoleercel.

Bij mij overheerst een idealistisch beeld waarin de gesloten jeugdzorg zo snel mogelijk ophoudt met bestaan. De instellingen bieden te weinig perspectief en zorgen, mijn inziens, per regel voor ontzettend veel schade bij jongeren. De Hoenderloo Groep is daar geen uitzondering in.

Toch voel ik niet dezelfde vreugde als de jongeren om mij heen. Eén instelling minder lijkt zo positief, maar de oorzaak vind ik schrijnend. De Hoenderloo Groep gaat niet dicht vanwege de misstanden, maar vanwege het kostenplaatje. De financiën hebben de instellingen de nek omgedraaid. De Hoenderloo Groep is, net als Juzt, het slachtoffer van een verwaarloosd jeugdzorgstelsel. De negatieve verhalen maken het genot groot, maar omvalgevaar ligt ook op de loer voor instellingen waarbij de ervaringen positiever zijn.

Ik hoop dat we binnenkort gesloten instellingen sluiten omdat we inzien hoe slecht die geslotenheid is voor kinderen of omdat we betere alternatieven hebben.

Ik hoop dat we binnenkort gesloten instellingen sluiten omdat we inzien hoe slecht die geslotenheid is voor kinderen of omdat we betere alternatieven hebben. De jeugdzorg financieel verwaarlozen en dan hopen dat de verkeerde instellingen omvallen lijkt mij niet de meest geschikte manier om het veld in te richten.

Moeten jongeren blij zijn wanneer schulden maken dat een instelling sluit? Ik maak voor mezelf de keuze die blijdschap uit te stellen tot instellingen sluiten vanwege een mentaliteitsverandering. Ik ben blij als instellingen weloverwogen sluiten, omdat we erkennen dat de gesloten jeugdzorg kinderen schaadt. Ik zal niet juichen voor tekorten.

De jeugdzorg financieel verwaarlozen en dan hopen dat de verkeerde instellingen omvallen lijkt mij niet de meest geschikte manier om het veld in te richten.