Themamaand december over eetstoornissen
De hele maand december deelden we informatie over eetstoornissen, vertelden ervaringsdeskundigen over hun eetstoornisherstel en gingen we live met verschillende gasten die deskundig zijn op dit gebied. Ook organiseerden wij aan het eind van de maand een online bijeenkomst voor mensen met eetproblematiek.
Eetstoornissen discrimineren niet en beïnvloeden mensen van alle leeftijden, rassen, geslachten, vormen en maten.
Veel mensen denken bij een eetstoornis aan een mager meisje met anorexia, maar wist je dat anorexia een van de minst voorkomende eetstoornissen is? Eetstoornissen als boulimia en binge eating disorder komen veel vaker voor!
Een eetstoornis is geen keuze, geen doorgeslagen dieet of een schreeuw om aandacht. Het is een psychische aandoening die invloed kan hebben op je lichamelijke gezondheid, maar dat hoeft NIET! De meerderheid van mensen met een eetstoornis heeft namelijk een gezond gewicht, maar ook op gezond gewicht kan er grote fysieke schade worden aangericht.
De ernst van een eetstoornis is niet af te lezen aan een uiterlijk, maat of gewicht. Het probleem zit in iemands hoofd. Een eetstoornis is immers een mentale ziekte, en geen lichamelijke ziekte.
Bronnen: Proud2bme, gezondeten
Ervaringsverhaal van Melissa, ExpEx Midden Holland
Melissa worstelde met de eetstoornis NAO en deelt met ons haar verhaal. In het volgende #ervaringsverhaal lees je hoe Melissa herstelde van deze eetstoornis. Maar nu eerst: wat is NAO, en waarom voelt het als een onzichtbare eetstoornis?
“Mijn diagnose wisselde tussen atypische anorexia en NAO. Ik kreeg deze diagnose, omdat ik niet aan alle criteria van anorexia voldeed. Een van die criteria was het hebben van ondergewicht, en dat had ik niet.”
De Eetstoornis Niet Anders Omschreven (NAO) is de benaming die eerder (in de DSM4) werd gebruikt, terwijl het tegenwoordig (in de DSM5) anders heet, namelijk: ‘andere gespecificeerde voedings-of eetstoornis’.
Je krijgt de diagnose NAO als je een eetstoornis hebt die niet voldoet aan de criteria van bijvoorbeeld anorexia nervosa of boulimia nervosa.
“Doordat mijn anorexia atypisch werd genoemd, kreeg ik het idee dat mijn eetstoornis niet erg genoeg was. Ik was er daardoor van overtuigd dat ik geen hulp verdiende.”
“Tijdens mijn groepsbehandeling ervaarde ik veel onderlinge competitie om wie het meest afviel. Hierdoor ging ik proberen te bewijzen dat mijn eetstoornis wel erg genoeg was. Ik ben uiteindelijk uit de behandeling gezet, omdat ik alleen maar verder achteruitging.”
Melissa is niet de enige die zich niet ziek genoeg voelt, nadat ze de diagnose NAO krijgt. Veel mensen nemen door de diagnose hun eetstoornis niet serieus of voelen zich bijvoorbeeld zelfs een ‘mislukte anorect’. Maar dat de eetstoornis niet altijd zichtbaar is, betekent niet dat deze minder heftig is. Iemand kan er psychisch heel erg aan toe zijn en heeft evenveel recht op hulp als iemand waarbij de eetstoornis wel zichtbaar is. Echter is er niet altijd hulp voor mensen met NAO. Het merendeel van de mensen die worden opgenomen in een eetstoorniskliniek heeft anorexia. Vaak kan je bij een hulpvraag sneller terecht wanneer je er lichamelijk slecht aan toe bent.
Als jij dit herkent, weet alsjeblieft dat dit een fout in het jeugdhulpsysteem is, en dit nooit aan jou ligt.
Joyce: “Ik denk dat ik voor Melissa tijdens haar eetstoornis echt een rot vriendin was, haha. Ik was dan wel lief voor Melissa zelf, maar absoluut niet voor de eetstoornis. Als we gingen afspreken, dan was dat onder de voorwaarde dat Melissa zou eten.”
Melissa: “Joyce had het vaak snel door als ik weer eens een smoesje verzon zoals ‘ik heb al gegeten’. Dat was erg confronterend, maar het zorgde wel voor een realisatiemoment. Het hielp mij dat Joyce er voor me was en een stabiele factor in mijn leven was. Ondanks dat de eetstoornis niet altijd blij was met haar hulp.”
Achteraf, zegt Joyce, had ze er misschien niet te veel bovenop moeten zitten: “Te veel controle is ook niet helpend, je moet hierin een balans vinden.”
Melissa: “Uiteindelijk heeft juist mijn eigen regie krijgen mij het meest opgeleverd. Ik ben dan wel een aantal keer op mijn bek gegaan, maar daar heb ik wel veel van geleerd. Ik besefte me dat als ik dit heel mijn leven zou blijven volhouden, ik nooit gelukkig zou worden.”
Melissa: “Nu gaat het goed met me. Ik ervaar geen belemmeringen meer van de eetstoornis. Af en toe heb ik nog een eetstoornis gedachte, maar ik handel er niet meer naar. Ik wil de mensen die nu worstelen met een eetprobleem meegeven dat wie je ook bent, hoe je er ook aan toe bent, je altijd om hulp mag vragen.”
Ervaringsverhaal van Samyra, ExpEx Utrecht
Samyra had last van Anorexia en Boulimia. Reguliere eetstoornisbehandeling heeft haar niet verder geholpen, wat haar hielp was All In gaan; alles eten waar haar lichaam om vroeg.
”Voordat ik een eetstoornis kreeg, had ik overgewicht. Ik besloot te gaan afvallen en doordat mijn omgeving mij complimenteerde met het gewichtsverlies, sloeg ik er al snel in door. Omdat ik mezelf zo uithongerde, kreeg ik last van eetbuien. Na zo’n eetbui besloot ik nog minder te gaan eten, wat uiteindelijk leidde tot nog meer honger en dus nog meer eetbuien.”
“Toen ik in behandeling ging voor een eetstoornis, was mijn doel om van de eetbuien af te komen. Ik was echter niet bereid om alles te doen wat daarvoor nodig was. Ik dacht: als ik van mijn eetbuien afkom, dan kan ik gewoon weer verder gaan met afvallen. Ik durfde niet te herstellen, mijn eetstoornis was mijn identiteit geworden.“
“Toen ik uiteindelijk de eetstoornisbehanding accepteerde, ben ik daarvan niet beter geworden. Wat mij echt heeft geholpen is de eetbuien niet meer te compenseren en volledig te luisteren naar mijn hongergevoel. Ik at meer dan de eetlijsten die werden voorgeschreven door de eetstoorniskliniek, aangezien ik veel meer nodig had dan dat.”
”Ik had moeite met het aankomen. Maar doordat ik weer goed at, kwam er ruimte in mijn hoofd om te werken aan de problemen onderliggend aan mijn eetstoornis. Toen het daarna beter met mij ging, begon ik mijn ervaring in te zetten om andere mensen met een eetstoornis te helpen. Het zou wel erg hypocriet zijn als ik mensen advies geef en dat zelf niet opvolg. Het was voor mij een motivatie om volledig van mijn eetstoornis te herstellen.”
Live Q&A met coach Shenna Lavrijsen
Eetstoornisherstelcoach Shenna Lavrijsen heeft in het verleden geworsteld met een eetstoornis en helpt nu anderen om zelfafwijzing te transformeren naar zelfliefde waardoor ze hun leven meer vanuit (innerlijke) rust, kracht en vrijheid kunnen leven. Maandagavond 19 december ging ExpEx Carlijn live op ons instagramaccount en had Shenna te gast om alle vragen te beantwoorden die zowel vooraf waren ingestuurd via comments en DM’s, als vragen die spontaan werden gesteld.
Je kunt de live hier terugkijken.
Live Q&A met Irene van Proud2Bme
Donderdagavond 22 december ging ExpEx Carlijn live in gesprek met redactielid en ervaringswerker Irene van Proud2bme. Want wat doet de stichting eigenlijk en hoe is het voor Irene om van cliënt naar ervaringsdeskundige te zijn ontwikkeld? We hebben het over Irene’s verleden met de eetstoornissen anorexia en boulimia gehad, haar werkzaamheden voor Proud en beantwoordden vragen van jullie!
Je kunt de live hier terugkijken.
Afsluiting
No food will ever hurt you as much as your eating disorder will.
Wees een beetje lief voor jezelf deze dagen. Fijne jaarwisseling en tot volgend jaar bij een nieuwe themamaand!