Zal ook jeugdzorg na de coronacrisis nooit meer hetzelfde zijn?

5 april 2020

Door de coronacrisis komen we er met z’n allen achter hoe vitaal onze “vitale beroepen” echt zijn. Maar als je naar de wereld voor corona kijkt, zou je niet zeggen dat we ons daarvan bewust waren. De wereld na de coronacrisis zal Nederland nooit meer hetzelfde zijn.

20 november, de dag van de eerst landelijke ziekenhuis staking ooit, waarbij dokters, verpleegkundigen, dermatologen, oncologen enz. hun werk neerlegde voor niet spoedeisende hulp omdat hun vitale beroep niet erkend werd.

En dan heb ik het nog niet gehad over, vakkenvullers & kassières, schoonmakers, openbaar vervoer medewerkers en nog veel meer onderbelichte maar vitale beroepen die Nederland dag en nacht draaiende houden.

Ik wil het hebben over vitale beroepen in de jeugdzorg. Over het werk voor kinderen die extra bescherming of een duwtje in de juiste richting nodig hebben.

Terwijl de jeugdzorg al jarenlang wordt geteisterd door bezuiniging na bezuiniging, de medewerkers voelen de druk en voelen dat de werkomstandigheden niet te houden zijn. Maar toch zijn er mensen die zich nog steeds dag en nacht inzetten voor onze jongeren en kinderen.

Voor het eerst in de geschiedenis van Nederland staakten vorig jaar de werknemers in de jeugdzorg. En dat komt omdat wij plichtsgetrouwe medewerkers hebben. Medewerkers die uitvallen en al maanden weten dat hun werkomstandigheden niet te doen zijn. Maar toch doorgaan omdat ze graag door willen gaan voor de jongeren en kinderen waar ze zo hard voor werken.

En nu is het aan Den Haag om te laten zien hoe vitaal we deze beroepen nou echt vinden. Het kabinet moet stoppen met het teisteren van de jeugdhulp. We willen minder praten en meer actie, zoals wij in Rotterdam -de stad van Minister Hugo de Jonge- zeggen: “niet lullen maar poetsen”

Ik hoop dat na de coronacrisis de jeugdzorg positief verandert. Van meer liefde(volle zorg) worden we allemaal beter.

Namens de jongerenraad van Jeugdbescherming Rotterdam Rijnmond wil ik graag alle medewerkers in de jeugdzorg bedanken, niet alleen de zorgprofessionals maar ook de beleidsmakers, ontwikkelaars en ondersteunende medewerkers als de gastvrouw en secretaresse. Voor jullie allemaal: #JeugdzorgBedankt!

Dit blog is geschreven door Gabriel Gomes Barros, 20 jaar. Hij heeft ervaring met pleegzorg, gezinshuizen, leefgroepen en behandelgroepen. Hij werkt als ervaringsdeskundige ExpEx en ondersteuner van de cliënten- en jongerenraad van Enver.

JeugdzorgBedankt!

In het nieuws horen we door de coronacrisis veel over ‘vitale beroepen’. Laten we de harde werkers in de jeugdhulp daarom niet vergeten! Jongerenraden en ervaringsdeskundigen geven hen een welverdiend applaus: #JeugdzorgBedankt!

Gabriel zegt #AlsnogBedankt!