Jeugdzorgrevolutie
Klei
Wij jeugdzorgkinderen zijn klompjes klei
Je kan ons tot alles vormen
De wereld ligt voor ons open
Wij kunnen alles worden
Een liefdevolle vader,
Een geniale neuroloog
Een profvoetballer
Misschien wel psycholoog
(…. Maar waarschijnlijk niet)
Zolang de klei nat is
Valt veel terug te draaien
Wacht je te lang
Dan zijn we kurkdroog
Als er goed voor ons wordt gezorgd
Dan worden wij prachtige beeldjes
Het mooiste kunstwerk in een galerij
Maar zonder aandacht
Zonder compassie
Drogen we uit, en verharden wij
In de gesloten jeugdzorg werd ik er met regelmaat van beschuldigd dat ik de groep op zou stoken, daar ben ik vandaag voor gevraagd. Ik was vandaag op de FNV Jeugdzorgmanifestatie in Den Haag.
Er zijn veel problemen in de jeugdzorg.
- We gebruiken de separeercel nog, dat vinden we normaal
- We hebben specifieke regels over hoe jongeren hun brood zouden moeten eten
- Jongeren voelen zich niet altijd gehoord
Een pleidooi voor betere jeugdhulp
In juni kwam het jaarbericht Kinderrechten van Unicef en Defence for Children uit, en zij kwamen met het choquerende feit dat er in 2017 een recordaantal jongeren gesloten zat. 2710. Ik ben daar zo van geschrokken, ik vond dat zo schrijnend, dat ik dat getal op m’n arm heb laten tatoeëren. Dit is wat mij betreft dus geen pleidooi voor méér jeugdhulp, wel voor betere jeugdhulp.
Niet alle problemen in de jeugdzorg zijn opgelost met een zak geld. Daar wil ik het een andere keer met jullie over hebben, ik heb mijn visitekaartjes mee. Maar één ding weet ik zeker, en daarom sta ik hier ook: Hoeveel problemen er ook spelen in de jeugdzorg, bureaucratie hoeft daar géén van te zijn, en geld zou daar geen van mogen zijn.
Jeugdzorg wordt gezien als een kostenpost. Maar jeugdzorg is geen kostenpost. Jeugdzorg is een investering. Het kan prijzig zijn iemand op de rit te krijgen, maar het is nog duurder om ons te laten vallen.
Toen ik in de jeugdzorg zat, en ik zat gesloten, ben ik een jaar niet naar school geweest. VWO-lesstof inkopen was te duur. Duur genoeg om een grondrecht van mij te schenden. Want recht op onderwijs hadden we allemaal toch? Hoeveel rechten van jongeren zullen structureel geschonden worden vanwege een gebrek aan geld?
Ik sta hier voor de kinderen die hier niet kunnen staan. De kinderen in de gesloten jeugdzorginstellingen die geen stem hebben. Die kinderen met een angststoornis die we op een wachtlijst zetten. Er is mij gevraagd te vertellen wat het betekent wanneer goede jeugdhulp er niet is. Ik denk dat iedereen het wel heeft meegekregen. Heel tragisch. Er zijn vorig jaar 81 jongeren overleden aan zelfdoding. En dat klinkt abstract, maar één van die jongeren, dat was ooit mijn groepsgenoot. En ze was slim. Had heel veel talenten. Ik zal nooit vergeten hoe ze voetbalde, je wilde haar wel in je team hebben. Want ze maakte grote passen, en ze poeierde. Ze schopte heel hard. Maar ze was ook heel onzeker, en heel destructief. Op een gegeven moment zag ik haar niet meer, en dat is raar want je zit samen op een groep. Zij zat niet op de groep. Ze zat weken in de isoleercel, en de groepsleiders, die zaten op kantoor.
Welk toekomstperspectief hebben we haar geboden? In een instelling zonder behandeling, waar de tijd ontbrak om naast haar te zitten, in plaats van haar te observeren vanachter een camera. Ik zie de rouwberichten langskomen op mijn Facebook pagina, de meest recente was gister, en ik vraag me af wanneer het genoeg is. Goed-functionerende, passende, welwillende, daadkrachtige, compassievolle, liefdevolle jeugdzorg kan echt levens redden.
Hoe kan je van een sector, die zo ontzettend belangrijk is voor de toekomst van jongeren die het even wat moeilijker hebben, 15% van het gehele budget bezuinigen. Hoe kan je verwachten dat de JeugdGGZ, we hebben het hier over een medische specialiteit, wel geregeld wordt door de gemeente?
Dit gaat niet over een casus. Dit zijn echte mensen. Dit gaat over mij. Dit gaat over mijn vrienden die sneuvelen. Dit gaat ook over mijn hulpverleners die uitvallen met burn-outs. Die meer bezig zijn met papierwerk dan met ons. Dit gaat over de kinderen die zich daarom schuldig voelen. Die denken dat het aan hun ligt.
Minister de Jonge, hoe vaak moet ik smeken om actie? En hoeveel offers moeten nog worden gemaakt?
Jeugdzorg is een zorg van ons allemaal. Het is geen ver-van-je-bed-show. Als jij als ouder alles prima doet, kan je kind alsnog gepest worden. En er bestaan geen vaccinaties tegen depressies. De jeugdzorg zou je moeten bekommeren, het zou je uit moeten maken, want het kan je eigen kind zijn.
Als ervaringsdeskundige voel ik me verantwoordelijk voor de jongeren in de jeugdzorg, al is het mijn verantwoordelijkheid niet. Verantwoordelijkheid is iets dat je niet altijd hebt, maar soms zou moeten willen hebben.
Dus welke organisaties, en welke partijen, pakken de handschoen op?
Wie gaat zich verantwoordelijk voelen voor onze jeugd?
Lees meer van Jason!
Geraakt door de woorden van Jason? Hij heeft nog meer blogs geschreven! Klik hier of op de foto hieronder om naar zijn pagina te gaan, waar al zijn blogs verzameld zijn.