De Gelderlander: Mohini: ‘Werken ze bij Heldring met een toverstaf?’

,,Met welke toverstaf werken ze in de Heldring?’’, vraagt Mohini Awadhpersad (26) van de stichting BePositive verbaasd. ,,Slachtoffers van loverboys in 7,5 maand klaarstomen voor de maatschappij? Dat kan helemaal niet. In die maanden win je niet eens het vertrouwen.’’ Mohini is hulpverleenster én ervaringsdeskundige. Loverboys dwongen haar tot betaalde seks. Op haar zeventiende ontsnapte Mohini, die in de regio Arnhem opgroeide, door met een kamermeisje van het hotel kleren te wisselen. ,,Ik ben de trein ingerend. Het was op het nippertje. Ze zaten me op de hielen.’’

Om jongeren te helpen, richtte ze de stichting BePositive op. ,,Jeugdzorg schiet tekort bij de opvang van loverboyslachtoffers. Jeugdzorg heeft niet door hoe gevaarlijk het circuit is. Je denkt: ik zit bij Jeugdzorg. Ik zit beschermd. Dat is totaal niet zo. Het is criminaliteit, keiharde business. Loverboys hebben handlangers, die zich bewust uit huis laten plaatsen. Ze komen vervolgens op dezelfde opvangplek terecht en de speeltuin gaat open. Die jongens kunnen jou zo onder druk zetten dat je gaat weglopen.’’ Meisjes in gesloten instellingen als de Heldring plaatsen, helpt niet, zegt Mohini. ,,Soms denk ik: wat zijn we eigenlijk aan het doen als hulpverleners? We maken het alleen maar erger. Die meisjes zitten eerst in geslotenheid van loverboys. En dan zet jeugdzorg hen ook in geslotenheid. Dan gaan die meisjes tegen het systeem vechten, want ze willen vrijheid. In de instelling zijn ze door hun opstandigheid niet te handelen en dan worden ze in de isoleercel gestopt. Daar zit je geheel alleen met je eigen gedachten. Juist daar word je helemaal gestoord.’’

Week slachtoffers totaal los van hun oude omgeving, adviseert Mohini. ,,Zet ze midden in de natuur, in de Ardennen, waar geen loverboys kunnen komen. In die tijd moet je ze weerbaar maken. Pas als zij sterker worden en ‘nee’ gaan zeggen, haken die jongens af. Pas dan kun je stapje voor stapje werken aan resocialisatie.’’

Volgens Mohini moeten de meisjes bij terugkeer in de maatschappij minstens een jaar nazorg krijgen. Zelf kreeg ze die niet. ,,Binnen jeugdzorg leerde ik heel goed toneelspelen. Ik gaf sociaal wenselijke antwoorden en kon manipuleren van hier tot Tokyo. Toen was ik 18 en opeens vrij. Maar mijn problemen waren nog niet opgelost. Ik wist niet wat een gezonde relatie was. Het ging ook mis. Mijn nieuwe vriend mishandelde me. Ik dacht: gelukkig, hij verkoopt me tenminste niet.’’   Bron: de Gelderlander