Gabriël deelt ervaring bij FunX over onveranderde knelpunten Jeugdzorg

11 april 2023

Besef, de jeugdzorg die we hebben, is het product van hoe we in Nederland denken over de jeugdzorg. Als we dat denken niet veranderen, zullen de problemen in het jeugdstelsel ook niet veranderen. De ene na de andere hervorming moest voor verbetering zorgen, maar telkens kwamen er meer problemen bij. Zo is er momenteel een personeelstekort, is de werkdruk te hoog en de betaling voor het werk veel te laag. Echter, het grootste probleem in de jeugdzorg is nog altijd niet opgelost, namelijk het gebrek aan goede jeugdhulp voor kwetsbare kinderen. FunX sprak hierover met Stichting ExpEx-bestuurslid Gabriel Gomes Barros en onderzoeker Sharon Stellaard.

‘ZORGELIJK’

Als bestuurslid van ExpEx, een stichting die zich inzet om de jeugdzorg te verbeteren, is Gabriel niet verrast door de bevindingen uit het onderzoek van Sharon. Zelf kwam hij als 11-jarige in de jeugdhulp terecht waar hij veel van de problemen in de sector van dichtbij heeft meegemaakt. “Deze problemen zijn al heel lang bekend en het is zorgelijk dat ze tot de conclusie is gekomen dat het systeem in cirkels draait”, aldus Gabriel. De vraag blijft echter nog steeds: wat gaat er met deze informatie gebeuren? In de jeugdhulp is het vaak zo dat een nieuw onderzoek even voor schokgolven zorgt en daarna gaan we weer terug naar de orde van de dag.”

Als we zouden kijken hoe we goede jeugdhulp op locatie kunnen bewerkstelligen, zou het niet nodig zijn om jongeren telkens te laten verhuizen

Gabriël

‘SCHRIJNENDE ZAKEN ZIJN NORMAAL GEWORDEN’

Van zijn 11e tot en met zijn 18e is Gabriel meermaals verhuisd van de ene naar de andere jeugdzorginstelling. Uit ervaring kan hij dus stellen dat het rondpompen weinig goeds doet voor kinderen. Als bestuurslid van ExpEx zet hij zich dan ook in om hier verandering in te brengen. Als we zouden kijken naar hoe we goede jeugdhulp op locatie kunnen bewerkstelligen, zou het niet nodig zijn om jongeren telkens van de ene naar de andere instelling te verplaatsen”, vertelt hij. “Ik snap niet waarom we dat nog steeds oké vinden. Het is gek dat we kinderen acht keer binnen tien jaar laten verhuizen. Heel veel schrijnende zaken in de jeugdzorg zijn de afgelopen jaren normaal geworden en dat is denk ik het probleem.”

Daarmee doelt Gabriel onder andere op onveilige situaties die zich weleens voordoen in jeugdzorginstellingen. “Als jongeren zich in een onveilige thuissituatie bevinden, dan zou het altijd zo moeten zijn dat de jeugdzorg veiliger is voor ze. Helaas is dat nog altijd niet het geval. Heel veel jongeren komen slechter uit de jeugdzorg dan dat ze er in gingen en dat moet je eigenlijk niet willen.”

PERSPECTIEF VAN JONGEREN

De afgelopen jaren heeft Gabriel geprobeerd om zoveel mogelijk het perspectief van jongeren te vertegenwoordigen bij jeugdzorgbijeenkomsten. Hoewel hij ervan overtuigd is dat ambtenaren veel weten over de jeugdzorg, is hij er veel minder van overtuigd dat ze op de hoogte zijn van de beleving van kinderen in jeugdzorginstellingen.

Een goed voorbeeld daarvan is een vergadering tussen de gemeente Utrecht en een jeugdhulpaanbieder over de inkoop van specialistische jeugdhulp waarbij een werkgroep van ExpEx mocht aansluiten. “We zaten bij dat gesprek en we mochten aangeven wat onze zorgen waren en vragen wat ze eraan gingen doen om die zorgen weg te nemen. Wij hadden zoiets van: als je die zorg inkoopt, zorg er dan voor dat de cliënten waarvoor je dat doet ook aan tafel zitten, zodat ze hun zorgen kunnen uiten bij die jeugdhulpaanbieder.” Helaas liepen niet alle gesprekken over inkoop en financiële lasten met ambtenaren zo goed, omdat niet alle betrokken partijen volgens Gabriel “dezelfde taal spraken”.

‘HET GAAT OM KINDEREN’

Ook Gabriel is van mening dat doorgaan op dezelfde weg geen optie is. “Het gaat om kinderen, dus je kan niet volop experimenteren, maar je kunt wel kijken naar innovatieve manieren om de kwaliteit van de jeugdzorg te verbeteren zonder te hoeven bezuinigen. Ik denk dat we eerst moeten kijken wat er nodig is en daarna pas moeten kijken of dat goedkoper kan. Het uitganspunt mag nooit zijn: de jeugdhulp is duur, dus we moeten minder geld uitgeven. Het gevolg is dat kinderen op veel plekken niet de juiste zorg zullen krijgen.”

Je kunt het hele artikel lezen op FunX.