Patrick – Veel verhuisd

Mijn naam is Patrick. Iemand die bijna heel zijn jeugd in zorginstellingen heeft gewoond. Afhankelijk van zijn omgeving door de verantwoordelijkheid van zijn (meerdere) voogdes door de jaren heen.

Vanaf mijn geboorte tot dat ik zes jaar was woonde ik bij me moeder in Den Haag. Ik kom uit een groot gezin: mijn moeder, een stiefvader, twee zusjes en ik. Ik kan me niet veel herinneren van die tijd, maar ik weet wel dat ik veel op straat te vinden was. Me ouders lieten me een beetje aan me eigen lot over. De speeltuin en school waren om de hoek. Op mijn leeftijd kon ik dat allemaal makkelijk zelf doen, zo werd geleerd.

Ik was graag buiten. Binnen maakte mijn stiefvader altijd ruzie met mijn moeder. Vandaar dat ik vaak naar buiten vluchtte.Buiten was mijn domein, geen toezicht, geen regels. Ik deed wat ik wilde. Moeder zorgde ook wel voor ons. We kregen alles en hadden alles. Thuis zorgde zij voor onze veiligheid en liet ons niets gebeuren. Alleen als er dan weer ruzie was, vluchtte ik naar buiten. Tot het moment dat mijn stiefvader op een avond weer ruzie maakte. Deze ruzie was zo extreem, dat ik weer naar buiten vluchtte. Ik schreeuwde om hulp. Die avond is de politie gekomen. Ze namen mijn stiefvader mee. Mijn moeder, ik en mijn zusjes werden in de ambulance meegenomen.

Ik werd samen met mijn zusjes bij twee lieve zorgzame ouders ondergebracht in Zoetermeer. Het waren mensen die zoveel van elkaar hielden, maar ook liefde voor ons hadden. Ook van die tijd kan ik me niet veel van herinneren. Wat ik me nog wel kan herinneren is dat het daar vredig en rustig was. We konden weer kind zijn. Mijn moeder had de relatie met mijn stiefvader, de vader van me zusjes, verbroken. Hierdoor mocht mijn jongste zusje snel terug naar mijn moeder. Mijn broertje werd kort daarna geboren. Samen met mijn andere zusje mocht ik nu weer snel naar huis.

Helaas was de hereniging niet voor lang, omdat we weer in onze oude gewoontes vervielen. Mijn moeder had het gewoon te zwaar om als alleenstaande moeder vier kinderen te verzorgen. We misten structuur, aandacht en zorg. Weer was ik veel buiten en ik werd moeilijk handelbaar.

Ik werd samen met mijn oudste zusje geplaatst in het Vliet & Burgh. Dit is een kindertehuis gevestigd in Voorburg. Het was weer een nieuwe omgeving, met een nieuwe school en ik moest weer nieuwe vrienden maken. Wat me opviel, en voor mij nieuw was, is dat ik een groep kwam wonen met allemaal kinderen. We hadden een groot stuk terrein voor ons zelf langs een sloot. Er waren op het terrein nog twee groepen te vinden. Voor mij voelde het als een paradijs. Welk kind kan nou zeggen: ‘Ik woon op een speeltuin samen met mijn vrienden!’.

Al snel was ik gewend op de groep en ik kon het met iedereen vinden. Al snel verviel ik in oud gedrag: veel kattenkwaad uithalen, de baas proberen te zijn en ruzie maken. Hierdoor moest ik van locatie verhuizen. Dit was wel op het terrein zelf, maar ik raakte uit me doen. Het was de vijfde keer dat ik moest verhuizen, terwijl ik nog maar 8 was. Ik bleef veel binnen en speelde met autootjes, lego en raakte verslaafd aan de Donald Duck. Die drie dingen werden mijn afleiding, mijn vluchtroute naar mijn eigen wereld. Ik kreeg een nieuwe voogd voor de zoveelste keer en er werd een belofte gedaan: ik mag binnen een jaar naar mijn moeder. Ik werd rustiger en werd weer mezelf. Ik was vriendelijk en alles was goed. Alleen op school niet. Ik had daar nog steeds het gevoel dat ik moest laten zien dat ik sterk was en geen zwakte mocht tonen. Althans zo was mij dat altijd geleerd. Maar ik haalde wel goede cijfers.

In plaats van dat ik terug verhuisde naar mijn moeder, ging ik verder weg wonen. Weer een nieuwe omgeving, weer een nieuwe school en opnieuw vrienden maken. In het begin was ik boos en werd ik echt onhandelbaar. Ik ging vaak tegen de regels in en deed me eigen ding. Het was zo’n dorp waarbij je al als crimineel werd gezien als je door rood reed, dit was ik niet gewend!

Na verloop van tijd werd ik weer wat rustiger. Ik dook al snel weer in de Donald Duck en begon toen met tekenen. Door de tijd heen kreeg ik wel me eigen plek in de groep en hoorde ik weer ergens bij. Op school ging het ook goed. Ik lag goed bij de meisjes en was aardig stoer. Ik zat in groep 7, maar mocht meedoen met de musical van groep 8. Daardoor mocht ik ook mee op vakantie met groep 8 en was ik de baas in groep 7.

Weer verhuisde ik, terug naar Den Haag, maar nog niet naar me moeder. Daar had een nieuwe voogd voor gezorgd. Weer een nieuwe omgeving, weer een nieuwe school en opnieuw vrienden maken. Ik was toen veel op mezelf en voelde me snel alleen. Ik was me veilige omgeving kwijt. Ik verdween weer in de Donald Duck en was vaak televisie aan het kijken of aan het computeren. Door de tijd heen maakte ik wel vrienden, maar het was niet zoals eerst.

Weer verhuisde ik naar een andere groep. Opnieuw een nieuwe omgeving, opnieuw een nieuwe school, opnieuw vrienden maken en ik kreeg een nieuwe voogd. Het voordeel hier was, dat ik al veel jongeren op de groep al kende. Allemaal jongeren waar ik in het verleden mee had gewoond en we raakte allemaal snel bevriend. We kregen zo een hechte band, dat ik sommige jongeren tot de dag van vandaag nog steeds zie en spreek. Ik ging toen die tijd naar de Middelbare school en kreeg al snel ook daar nieuwe vrienden.

Ik was vaak thuis maar ook regelmatig buiten. In moeilijke tijden dook in nog wel de Donald Duck in, maar dit kwam voornamelijk voor aan het begin. Na een jaar kreeg ik te horen dat ik hier zou blijven wonen voor een langere tijd. Het begon weer te voelen alsof ik thuis was. Ik was zo blij! Ik kreeg een plek in de groep en was gewild.

Hetzelfde als op school. Ik hoorde er niet alleen bij, ik had veel aanzien en het ook nog voor het zeggen. Ik werd zelfstandig en deed toen mee in de jongerenraad van Jeugdformaat. School ging goed en ik mocht op kamers wonen. Alleen vanwege een lange wachtlijst, moest ik eerst naar een fasehuis.

Eenmaal verhuisd naar een fasehuis voelde ik me echt niet thuis. Weer een nieuwe omgeving, weer een nieuwe school en opnieuw vrienden maken. Ik had daar echt geen zin in, dus begon ik me eigen ding te doen. Ik ben toen snel weggegaan en ging naar mijn moeder toe.

Ik was 16 en zat in het laatste jaar van de middelbare school. Terug in me oude buurt raakte ik al snel weer bevriend met de jongeren waar ik vroeger mee op school zat en mee buiten speelde. Helaas kreeg ik weer veel ruzies thuis. Ik was laat thuis en als ik thuis was, was ik dronken of stoned.

Hierdoor ging ik weer snel weg en ik ging op kamers wonen. Zonder begeleiding en zonder geleerd te hebben hoe ik met geld om moest gaan. Dit ging dan ook niet lang goed en ik ben al snel weer terug naar me moeder gegaan.

Na enige tijd kreeg ik een fulltime baan met opleiding waardoor ik minder op straat was en geld ging verdienen. Alleen iemand die veel geld krijgt, maar niet weet wat die ermee moet doen, gaat stomme dingen doen…

Gelukkig kreeg ik snel me eigen huis. Eigen regels, vrijheid, maar dus ook meer verantwoordelijkheid.

Samen met mijn vriendin ging ik samenwonen en ik kocht mijn eerste auto. Vanaf dat moment heb ik mijn ups en downs gekend. Ik maakte schulden waardoor ik in de schuldsanering kwam.

Tegenwoordig heb ik bijna alles op orde. Door de tijd heen ben ik nog twee keer verhuisd. Ik ben twee keer groter gaan wonen, omdat ik samen met mijn vriendin een kindje heb gekregen. Een prachtige dochter en we zijn zwanger van een tweede kindje!