Gedicht over herstel

In een dorp, zo saai en klein,
Waar anders-zijn een last kon zijn.
Een jonge ziel, die gepest werd omdat hij anders voelde,
Waar hij alleen door zijn overbuurjongen werd begrepen zoals hij bedoelde
Thuis, een strijd, ondanks de liefde die was wel oprecht
Maar met moeder en stiefvader, was het een eindeloos gevecht.

Gezinstherapie, video hometraining, alles werd door de jeugdzorg uit de kast gehaald
Want iedereen zag dat hij worstelde met zijn ouders, maar de worsteling met zichzelf werd niet vertaald
Na slapen bij vrienden, vond hij in een pleeggezin zijn nieuwe thuis
Tot hij moest verhuizen, met een groep jongeren in een huis
Met de strengheid die hij gewend was, waren dit eerste stappen naar vrijheid
En buiten het gebaande pad gaan lopen, was vanaf nu een feit

Hij ging studeren en de stad verscheen,
Een nieuwe start, daar ging hij heen
In de straten vol diversiteit en een studentenhuis vol pracht,
Vond hij de vrijheid die hij had verwacht.
Zijn eigen weg, zijn eigen reis,
En leren van anderen én zijn eigen innerlijke wijs

Zijn vrienden werden zijn zelfgekozen familie in het heden
Maar een belangrijk onderdeel is toch nog altijd het verleden
Hij gaf zijn negatieve ervaringen een positieve plek in zijn leven,
door anderen de kansen te bieden die hemzelf waren gegeven.
Mede dankzij zijn relatie en zijn kind, overheerst geluk en wijsheid
emoties worden omgezet in strijd tegen onrecht en voor gelijkwaardigheid

Het probleem zit niet in wie wezen,
Maar in de omgeving en omstandigheden, zo heeft hij bewezen
Dus onthoud, als je twijfelt of je past,
Dat het niet aan jou ligt, maar aan de last.
Met de juiste mensen die je opvangen wanneer het de verkeerde kant op dreigt te gaan
tijdens het leven vol momenten van vallen en opstaan
Het pad naar herstel,- dat gaat niet altijd goed
Maar de weg naar jezelf, biedt je kracht en moed.